Ας κάνουμε έναν διάλογο…με τον εαυτό μας

Ο διάλογος οφείλει να αποσκοπεί στην αλήθεια. Χρειάζεται ένα κριτήριο που να οδηγεί κάπου. Αλλιώς γίνεσαι έρμαιο των απόψεων των άλλων χωρίς καν να το αντιλαμβάνεσαι.

Ο διάλογος με τους ανθρώπους γύρω μας πάνω σε θέματα που μας αφορούν, πάνω σε κοινά ενδιαφέροντα, πάνω σε παρεξηγήσεις, συγκρούσεις ή ο,τιδήποτε μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα στη ζωή μας, είναι και χρήσιμος και ευεργετικός. Υπάρχει μια ανάγκη μοιράσματος και κατανόησης που οδηγεί σε μια συζήτηση με τους άλλους. Οι ίδιες οι λέξεις μας το λένε ξεκάθαρα.

Διάλογος σημαίνει δια του λόγου, δηλαδή με όχημα τον λόγο. Και λόγος είναι η ομιλία, η λογική αλλά και η αιτία καθώς και ο σκοπός των πραγμάτων. Ο διάλογος, λοιπόν, εμπεριέχει μια αναζήτηση αιτίας μέσω της λεκτικής επικοινωνίας. Επίσης η λέξη συζήτηση είναι ζητώ μαζί, από κοινού. Είναι μια συλλογική διαδικασία που δηλώνει ξεκάθαρα ότι είμαστε σε έναν κοινό στόχο και διανύουμε την απόσταση μαζί.

Ο εσωτερικός διάλογος είναι επίσης ευεργετικός και έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός διαλόγου. Είναι ένας διάλογος που επιχειρούμε να κάνουμε έντιμα με τον εαυτό μας.

Τι δεν είναι διάλογος με τον εαυτό μας

Η ακατάσχετη φλυαρία του νου. Ο νους έχει την τάση να σχολιάζει τα πάντα, να πετάγεται στο παρελθόν, στο μέλλον, να επικρίνει, να αλλάζει θέματα. Ανάλογα με την ψυχική μας κατάσταση και τις αντιλήψεις μας γίνεται μια συνεχής καταρροή σκέψεων που ενισχύονται από ανάλογα συναισθήματα. Όσο πιο μια μεγάλη η συναισθηματική εμπλοκή τόσο πιο εμμονική η σκέψη.

Επίσης, δεν είναι διάλογος να αντιμετωπίζεις κάθε θέμα χωρίς να μπορείς να δεις την συνολική εικόνα. Δηλαδή χρειάζεται μια παύση, ένα βήμα πίσω, μια ησυχία, για να κάνεις διάλογο. Παίρνεις τον εαυτό σου από το χέρι και του λες «έλα να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει με αυτό το ζήτημα». Αλλιώς είναι εύκολο είτε να κατηγορείς τον εαυτό σου είτε (ακόμα πιο εύκολο) τους άλλους…Ε, και;

Ο διάλογος οφείλει να αποσκοπεί στην αλήθεια. Χρειάζεται ένα κριτήριο που να οδηγεί κάπου. Αλλιώς γίνεσαι έρμαιο των απόψεων των άλλων χωρίς καν να το αντιλαμβάνεσαι. Και ειδικά σε μια εποχή που γίνεται τόσος μεγάλος θόρυβος γύρω από τις ψευδείς ειδήσεις και την παραπληροφόρηση ο εσωτερικός διάλογος είναι επιτακτικός.

Πώς κάνεις έναν διάλογο με κάποιον; Ορίζεις χώρο, χρόνο και υπάρχει η διαδικασία ακούω, μιλάω. Χωρίς να ακούς δεν μπορείς να αναπτύξεις διάλογο. Κάνεις μονόλογο. Έτσι γίνεται και εσωτερικά. Χρειάζεται να μπορείς να ακούσεις πέρα από τη συναισθηματική σου έξαρση και τις λογικοφανείς δικαιολογίες. Χρειάζεται να αφιερώσεις λίγο χρόνο…Λίγο πολύτιμο χρόνο με τον εαυτό σου.

Ο εσωτερικός διάλογος είναι η αρχή μια σπουδαίας φιλίας με τον εαυτό μας!

Αλήθεια είναι. Γιατί όταν επεξεργάζεσαι ένα θέμα που συνήθως σε απασχολεί ή σε ταλαιπωρεί σημαίνει ότι είσαι διατεθειμένος να το δεις, να το οδηγήσεις κάπου. Αυτή η καλή διάθεση λειτουργεί θεραπευτικά. Φέρνει έναν νέο αέρα μέσα σου και σου δίνει νέες ιδέες, πράγματα που δεν μπορούσες να σκεφτείς πριν, σα να καθαρίζει το τοπίο. Κι όσο ο ορίζοντας διευρύνεται διευρύνεσαι κι εσύ. Και μπορείς να μπεις σε έναν διάλογο με τους άλλους με άλλα εφόδια.

Μπορείς να κάτσεις ήσυχα και να σκεφτείς, να πιάσεις το νήμα χωρίς φόβο, άλλωστε είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Κι αν φοβάσαι δεν πειράζει. Κι αυτό κάπου θα καταλήξει γιατί το βλέπεις και ο,τιδήποτε μπορείς να παρατηρείς σημαίνει ότι δεν σε έχει πιάσει με μια μέγγενη και να σε έχει από κάτω. Σημαίνει ότι μπορείς να ανακαλύψεις μια αιτία, έναν λόγο, τι σου προκαλεί ανασφάλεια, ποια δύναμή σου εμπιστεύεσαι. Είναι φίλος σου ο εαυτός σου. Μπορείτε να πείτε τα πάντα και να είστε ειλικρινείς. Αν πας να παίξεις παιχνίδια μαζί του, τότε αυτή η πολύτιμη σχέση που πάει να δομήσει ο διάλογος θα διαταραχθεί. Και το γνωρίζεις πιά: όταν εσύ δεν είσαι καλά δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε καμιά συνθήκη.

Ο διάλογος μπορεί να γίνει και γραπτώς. Προσωπικά έχω κάνει πολλούς τέτοιους διαλόγους και καθώς η ένταση υποχωρούσε, η λύση εμφανιζόταν μπροστά στα μάτια μου καθώς έγραφα!

Ας το πάρουμε απόφαση: ο πρώτος πλησίον είναι ο εαυτός μας. Είναι κρίμα να ταλαιπωρούμε μια σχέση που μόνον δώρα έχει να μας φέρει. Ο εσωτερικός διάλογος είναι μια πράξη αγάπης. Και φέρνει μια ησυχία…μια σιωπή. Δημιουργείται ένας εσωτερικός χώρος συνάντησης όπου η εντιμότητα, η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη οικοδομούν μια νέα πίστη προς τον εαυτό μας και τους άλλους.

Πηγή: https://toneiropousyllogatai.blogspot.com/