Ιδέες για ένα δημιουργικό σχολείο

Μαθητές της Γ’ και Δ’ τάξης του δημοτικού σχολείου του Φουρφουρά, ενός χωριού στο ορεινό Ρέθυμνο, με τη βοήθεια του δασκάλου τους κ. Άγγελου Πατσιά δημιούργησαν τη δική τους εκπαιδευτική διαδικτυακή τηλεόραση...

Μαθητές της Γ’ και Δ’ τάξης του δημοτικού σχολείου του Φουρφουρά, ενός χωριού στο ορεινό Ρέθυμνο, με τη βοήθεια του δασκάλου τους κ. Άγγελου Πατσιά δημιούργησαν τη δική τους εκπαιδευτική διαδικτυακή τηλεόραση (http://fourfourastv.blogspot.com/) μέσα από την οποία λύνουν απορίες παιδιών πάνω σε διάφορα σημαντικά και άμεσα θέματα. Ερωτήματα που όλους μας απασχολούν ή μας απασχόλησαν και που ποτέ δε σκεφτήκαμε να ψάξουμε, βρίσκουν απάντηση μέσα από τις εκπομπές που ετοιμάζουν οι μικροί μαθητές.

«Σε καιρούς που η εκπαίδευση περνάει τη δική της κρίση, υπάρχουν ανέξοδοι τρόποι για να κάνεις τη ζωή των παιδιών και τη διδασκαλία ομορφότερη. Μακάρι κάποτε όλα να στρώσουν, αλλά μέχρι τότε εμείς όσο ορεινά και να πάμε θα στέλνουμε το δικό μας μήνυμα», δήλωνει στο tvxs.gr ο κ. Πατσιάς και εξηγεί: «Πρόκειται για παιδιά που δείχνουν πολύ ενδιαφέρον για ο,τιδήποτε καινούριο. Γενικότερα οι μαθητές του χωριού Φουρφουράς, είναι κάπως αποκομμένοι από την πόλη του Ρεθύμνου. Για την ακρίβεια πηγαίνουν ελάχιστες φορές μέσα στον χρόνο.

Οπότε έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να τα κάνεις και να επικοινωνήσουν με τα υπόλοιπα σχολεία του Ρεθύμνου και να τους δώσεις κάποια ερεθίσματα για το ίντερνετ που ίσως να μην είχανε. Είναι σημαντικό να μπορείς να τους διδάξεις πράγματα με τον δικό τους τρόπο, για να μπορούν και αυτά να τα καταλάβουνε καλύτερα, να τα νιώσουν πιο δικά τους. Τα παιδιά συμμετέχουν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό σ’ αυτή την προσπάθεια. Είναι κάτι που τους αρέσει».

Μέσω αυτής της διαδικασίας αυτής, οι μαθητές έρχονται σε επαφή με διάφορες επιστήμες, όπως η φυσική ή τα μαθηματικά. Ασχολούνται και μαθαίνουν βατές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

«Όλα τα κείμενα που διαβάζουν τα παιδιά ή οι απορίες που καλούνται να λύσουν, είναι διασκευές από παραμύθια της Βούλας Μάστορη. Εγώ κρατάω μικρά αποσπάσματα από τα βιβλία και με βάση αυτά γράφω τα κείμενα των παιδιών. Εκείνα, στη συνέχεια, παίρνουν το ρόλο του παρουσιαστή.

Η νέα ιδέα αφορά στην κατασκευή ρομπότ. Την έχουμε βάλει ήδη σε εφαρμογή και είναι κάτι που βάζει τα παιδιά στη διαδικασία να κάνουν μαθηματικούς υπολογισμούς, να μετράνε τα σχέδια, να μαθαίνουν πώς λειτουργεί ένας αισθητήρας και πολλά άλλα. Μ΄αυτόν τον τρόπο βάζεις τους μαθητές σε ένα τρόπο σκέψης. Το να καταλάβουν πώς λειτουργεί ένας αισθητήρας για παράδειγμα, πώς μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν κάτι δικό τους, τους κάνει καλό σε πολλά».

Σημαντική είναι και η υποστήριξη των τοπικών φορέων για το πρωτοποριακό αυτό εγχείρημα. «Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων είναι πολύ κοντά. Αποδέχονται αυτή την προσπάθεια και δεν υπάρχει κάποιο αρνητικό σχόλιο όσον αφορά τον χρόνο που πάει χαμένος, ο οποίος είναι δύο ώρες την εβδομάδα. Τις περισσότερες φορές ίσως είναι και λιγότερο.

Στην αρχή μόνο, υπήρχαν κάποιες αμφιβολίες από τους γονείς, όταν τους είπα ότι τα παιδιά θα κάνουν κάποιες εκπομπές που θα τις βγάζουμε στο διαδίκτυο. Επειδή δεν ξέρουν, δεν μπορούν να φανταστούν πόσο καλό ή κακό μπορεί να είναι αυτό. Οπότε έπρεπε να τους εξηγήσουμε. Τους έδωσα έγγραφη δήλωση να υπογράψουνε ώστε να είμαι κι εγώ σίγουρος ότι δεν έχουν πρόβλημα. Τους εξήγησα για ποιόν ακριβώς λόγο γίνεται και προχωρήσαμε.

Όσον αφορά τώρα το δήμο Αμαρίου, στον οποίο ανήκει ο Φουρφουράς, προσπαθεί να βοηθήσει όσο γίνεται σ’ αυτή την προσπάθεια. Δεν είναι εύκολη η θέση του. Απ’ ό,τι γνωρίζω είναι από τους φτωχότερους δήμους στο Ρέθυμνο. Παρόλα αυτά, ό,τι θέλαμε σε σχέση με το σχολείο, ακόμα και για κατασκευαστικά θέματα, γιατί το κτίριο είναι παλιό, ο δήμος όσο μπορούσε έδινε το παρόν».

Ο κ. Πατσιάς και οι μαθητές του αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο πως όσο μακριά και όσο κοντά κι αν κοιτάξεις, θα βρεις ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν και έχουν την διάθεση να εξελίξουν το αντικείμενό τους.

«Η εκπαίδευση κρύβεται στα απλά πράγματα. Εγώ αυτό που έκανα είναι να πειραματίζομαι. Δεν θέλει φόβο στον πειραματισμό και μάλλον αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντα όμως να έχουμε ως γνώμονα ότι τα παιδιά δεν θα ζημιωθούν από τους πειραματισμούς, Λάθη θα γίνουν, τα παιδιά δείχνουν κατανόηση.

Ο δάσκαλος δεν είναι θεός. Είναι κάτι το οποίο κινείται ανάμεσά τους πολλές ώρες την ημέρα και ο ένας μαθαίνει από τον άλλο».



Πηγή: http://tvxs.gr

http://kala-nea.gr/