Σε ποιο τύπο ανθρώπου ανήκετε;

Τη μεγάλη ποικιλία των ανθρώπων -σύμφωνα με το πού, πώς και για ποιο σκοπό αναζητούν τη γνώση-, θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε σε δυο ομάδες: των θεωρητικών και των πρακτικών...

Τη μεγάλη ποικιλία των ανθρώπων -σύμφωνα με το πού, πώς και για ποιο σκοπό αναζητούν τη γνώση-, θα μπορούσαμε να την κατατάξουμε σε δυο ομάδες: των θεωρητικών και των πρακτικών.

Οι θεωρητικοί, προικισμένοι με λεπτή και φιλόσοφο διάνοια, δηλαδή ανήσυχο, ερευνητικό και διεισδυτικό νου, δεν αρκούνται στη διαπίστωση των πραγμάτων, αλλά προωθούν τη σκέψη βαθύτερα, επιχειρώντας την αποκάλυψη των σχέσεων και των αιτίων της γέννησης και του σκοπού της ύπαρξης.

Στην έρευνά τους συμπεριλαμβάνουν κάθε τι το "επιστητό" (αυτό που μπορεί να γίνει γνωστό) και από τις μελέτες των ίδιων αλλά και των άλλων, συνάγουν συμπεράσματα και επινοούν θεωρίες και κοσμοθεωρίες.

Οι θεωρητικοί αυτοί χαράζουν κατευθύνσεις καθώς με τις εμπνεύσεις και τα επιτεύγματά τους συντελείται  η πρόοδος και η εξέλιξη του πολιτισμού.

Σε αυτούς ανήκουν οι μεγάλοι ποιητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες και φιλόσοφοι.

Οι πρακτικοί αρκούνται στη διαπίστωση των πραγμάτων· παίρνουν έτοιμα τα επινοήματα των θεωρητικών και τα εφαρμόζουν σε πρακτικά έργα· γίνονται μεγάλοι επιχειρηματίες, έμποροι, βιομήχανοι, τεχνικοί· μαζεύουν πλούτο και διαθέτουν όλη τους την πνευματικότητα και δραστηριότητα στην αύξηση και την απόλαυσή του.

Οι πρακτικοί αυτοί έχουν σχεδόν μόνο «προς τα  έξω» Εγώ. Είναι τόση η επέκταση του Εγώ σε υλικά πράγματα και τόση η απασχόληση του νου τους με αυτά, ώστε τα περί αυτογνωσίας, αυτοσυγκέντρωσης, αυτοενδοσκόπησης, ευτυχίας εκ των έσω κ.λπ., να τα θεωρούν, στη καλύτερη περίπτωση, χαμένο χρόνο.

Να μια άλλη αιτία για την παραμέληση της αυτογνωσίας.

Κι όμως οι πρακτικοί άνθρωποι δεν απολαμβάνουν ούτε μια στιγμή γαλήνης και ψυχικής ηρεμίας· διαρκώς συμβαίνει να είναι ανήσυχοι, σκεπτικοί, πολυπράγμονες, αγωνιούντες, απορροφημένοι από πρακτικά σχέδια και από τα υλικά τους αποκτήματα, από την αγωνία της επιτυχίας ή της αποτυχίας, από το άγχος της αύξησης όσων ήδη κατέχουν ή της απώλειάς  τους.

Η επέκταση του Εγώ τους προς τα έξω έχει τόσο διευρυνθεί ώστε χάνουν την αίσθηση του εαυτού τους.

Πόσους από αυτούς δεν ακούμε να παραπονιούνται συχνά ότι δεν προφταίνουν να φάνε και να ξεκουραστούν! Κανείς σχεδόν δεν λέει: «Αφήνω λίγο χρόνο και για τον εαυτό μου, για τα εκλεκτά βιβλία μου, για τις σκέψεις μου». Θα χαιρόντουσαν τότε και εκείνοι στιγμές γαλήνης και μακαριότητας, αν μάθαιναν τη σύμμετρη στροφή και επέκταση του Εγώ τους προς τα έσω και προς τα έξω. Θα απέφευγαν να διατηρούν σε συνεχή συναγερμό τον εαυτό τους· δεν θα διαδέχονταν έντονες θλίψεις τις στιγμιαίες χαρές τους, ούτε πικρίες και πολλές φορές εξευτελισμοί τις παροδικές υλικές τους απολαύσεις.

 Οι θεωρητικοί, αυτοί οι λίγοι εκλεκτοί, διακρίνονται σε δυο κατηγορίες:

α) σε εξωστρεφικούς, εκείνους που στρέφονται περισσότερο προς την ετερογνωσία· και

β) σε εσωστρεφικούς ή ενδοσκοπικούς, εκείνους που θέτουν ως κύριο και πρωταρχικό τους μέλημα τη μελέτη του εαυτού.

Οι πρώτοι ενδιαφέρονται και για την έρευνα, τη μελέτη και τη φιλοσόφηση του εκτός του Εγώ τους κόσμου, για να καταλήξουν σε συμπεράσματα και περί του ΕΙΝΑΙ τους. Αποτελούν το μεγαλύτερο πλήθος των θεωρητικών· σε αυτούς ανήκουν οι μεγάλοι δημιουργοί πνευματικών έργων.

Οι δεύτεροι, πολύ λιγότεροι αλλά εκλεκτικοί, επιδίδονται με ζήλο και αυτοθυσία στη διείσδυση και διερεύνηση των μύχιων πτυχών του Εγώ· με την αυτοσυγκέντρωση, το διαλογισμό, το στοχασμό, τις ενοραματικές συγκινήσεις και δονήσεις της ψυχής τους κατορθώνουν να αξιοποιήσουν ανεξάντλητες δυνατότητες του Εγώ τους προς μια ευρύτερη  πανανθρώπινη ωφέλεια.

Οι επινοήσεις, τα σοφά τους διδάγματα, οι ενάρετες πράξεις και ο άγιος βίος τους προβάλλονται ως φωτεινά παραδείγματα για όσους μπορούν να τα εννοήσουν και να τα ακολουθήσουν. Σε αυτούς ανήκουν οι μεγάλες οντότητες, οι μύστες, οι άγιοι, οι ιδρυτές θρησκειών και οι ερμηνευτές τους.

Αυτοί ανέγειραν και ανεγείρουν τους φωτοβόλους τηλαυγείς φάρους του πνευματικού και ηθικού προσανατολισμού. Είναι οι φωτισμένοι οδηγοί και ευεργέτες της ανθρωπότητας. Ανήκουν στους μεγαλοφυείς!

Για αυτούς, ο σύγχρονος Ινδός φιλόσοφος Κρισναμούρτι λέει, σε ποιητική γλώσσα, τα εξής: "Ο μεγαλοφυής έχει πάντοτε μέσα του ένα ηφαίστειο που δημιουργεί ταραχή και εξακοντίζει φλόγες στους Ουρανούς· ενώ ο μικρός (κοινός) άνθρωπος αρκείται να προχωρεί ήρεμα, χωρίς να δημιουργεί αυτές τις φλόγες, χωρίς να εξακοντίζει αυτά τα άστρα προς το στερέωμα" (βλ. Κρισναμούρτι, "Η πηγή της Σοφίας", 1930 σελ. 32)

Ο κύριος παράγοντας για να γεννηθεί κανείς μεγαλοφυής και να αναδειχτεί σε μεγάλη προσωπικότητα είναι η φύση, δηλαδή η έμφυτη δωρεά.  Επίκτητα, δηλαδή με τη ζωή του κανείς καλλιεργεί και εκδηλώνει εξαίρετες ή μη ικανότητες τις οποίες το πρόσωπο εκ γενετής φέρει.

Οι έξοχες φύσεις -μεγαλοφυείς και ιδιοφυείς-, με το παράστημα, την υγεία, τη σφρυγηλότητα, την δύναμη του βλέμματος, την ικανότητα για μάθηση, την πνευματική υπεροχή, το ψυχικό σθένος, την αγνότητα, το ήθος, τη σταθερότητα, την άκαμπτη προσήλωση στα υψηλά ιδανικά και στις υπόλοιπες εκδηλώσεις του Εγώ, ακτινοβολούν επιρροή και εκπέμπουν μαγνητικά κύματα ανάλογα με το κύρος της προσωπικότητάς τους.

Η μαγνητική ακτινοβολία τέτοιων υπέροχων προσωπικοτήτων στάθηκε ικανή να ακινητοποιήσει ή να ανατρέψει ακόμα και τους γνωστούς φυσικούς νόμους. Τούτο φανερώνει ότι μέσα του το Εγώ διαθέτει μυστηριώδεις, ανεξάντλητες δυνάμεις. Με αυτές, οι μεγάλοι μύστες και οι άγιοι πέτυχαν καταπληκτικά έργα, μερικά από τα οποία καθώς είναι δύσκολο να εξηγηθούν με τους γνωστούς νόμους της φύσης, αποκαλούνται θαύματα.